9 listopada pożegnaliśmy naszą zmarłą koleżankę,
Ś. P. Annę Mścichowską - nauczyciela, wychowawcę i pedagoga.
Msza Św. pogrzebowa została odprawiona o godz. 13.00 w Kaplicy Cmentarnej w Zelowie. W ostatniej drodze Drogiej Ani towarzyszyła rodzina, przyjaciele i znajomi. Społeczność szkolną reprezentował Poczet Sztandarowy Szkoły Podstawowej nr 172 im. Polskiej Organizacji Wojskowej, Dyrektor szkoły p. Katarzyna Paroń–Bryła, koleżanki i koledzy nauczyciele oraz rodzice uczniów.
Mowę pożegnalną wygłosiła p. Elżbieta Obiedzińska.
„Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania,
Tak jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić…
tak jakbyś wierzyła w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.”
/Ks. Jan Twardowski/
Droga Aniu!
Żegnam Cię w imieniu Dyrekcji, koleżanek i kolegów nauczycieli, pracowników administracji i obsługi, uczennic i uczniów oraz ich rodziców,
a także w imieniu absolwentów i przyjaciół Szkoły Podstawowej nr 172
w Warszawie.
Żegnam Cię, jako członka szkolnej rodziny, wychowawcę wielu pokoleń młodzieży, wspaniałego pedagoga i przyjaciółkę.
Pozostawiłaś w historii szkoły pięknie zapisaną kartę.
Swoją obecnością chcemy podziękować Ci Aniu, za pracę i trud wniesiony w wychowanie młodego człowieka i rozwój naszej szkoły.
Ty zawsze z troską pochylałaś się nad tymi, którzy potrzebowali pomocy. Tylko wielki przyjaciel nie czeka na prośbę o pomoc, zawsze wspiera w potrzebie, nieszczęściu, chorobie i w każdej, najdrobniejszej sprawie. Wiemy o tym my wszyscy i nasi uczniowie.
Umiałaś słuchać dorosłych i dzieci. Nigdy nie pozostałaś obojętna wobec problemów i zwykłych radości. Cieszyłaś się autorytetem zarówno wśród uczniów, jak i grona pedagogicznego. Twoi dawni uczniowie do dziś ciepło i serdecznie Cię wspominają.
Zawsze cieszyły Cię sukcesy dzieci, ale też bardzo martwiły sprawy trudne.
Za swoje zaangażowanie kilkakrotnie zostałaś wyróżniona Nagrodą Dyrektora.
Jako plastyk, widziałaś w swoim otoczeniu piękno i estetykę, a swoimi artystycznymi pasjami zaraziłaś wielu młodych ludzi.
Żegnamy Cię, jako naszą serdeczną koleżankę i przyjaciółkę, z którą przepracowaliśmy wiele lat. Swoim wielkim sercem i doświadczeniem umiałaś zawsze łagodzić trudne sytuacje.
Cieszyłaś się sukcesami swoich dzieci – Kamili i Janka. Miałaś przed sobą tak wiele planów i zamierzeń, jednak los zdecydował inaczej.
Kochana Aniu,
za Twoją obecność wśród nas, za wszelkie dobro, troskę, miłość i przyjaźń - w imieniu nas wszystkich - dziękuję.
Z przekonaniem, że życie nie kończy się tu na Ziemi, bo Bóg jest Miłością – wierzymy, że będziesz żyć z Nim w Niebie.
Nie mówimy … żegnaj Aniu, lecz … do zobaczenia ….
Spoczywaj w pokoju.
Grono Pedagogiczne
Dyrektor, Wicedyrektor oraz
Pracownicy Obsługi i Administracji
Szkoły Podstawowej nr 172
w Warszawie
