• INTEGRACJA SENSORYCZNA


        •  

          Regulamin oraz zasady kwalifikacji na terapię prowadzoną metodą Integracji Sensorycznej

           

          1. Podstawą do przyjęcia dziecka na Terapię Integracji Sensorycznej jest dostarczenie do Sekretariatu Szkoły aktualnej dokumentacji - Oceny Procesów Integracji Sensorycznej.

          2. W przypadku dużej liczby chętnych na Terapię, o zakwalifikowaniu decydować będzie data wpływu dokumentacji - Oceny Procesów Integracji Sensorycznej.

          3. Wstępną kwalifikację dzieci na Terapię Integracji Sensorycznej dokonują szkolni Terapeuci Integracji Sensorycznej po rozpatrzeniu zaleceń z orzeczeń i opinii.

          4. Na Terapię prowadzoną Metodą Integracji Sensorycznej w Szkole Podstawowej Nr 172 , mogą uczęszczać dzieci z grup przedszkolnych oraz uczniowie klas I – III, którzy posiadają aktualną diagnozę Procesów Integracji Sensorycznej.                               

          3. Dziecko może uczestniczyć w zajęciach po wyrażeniu pisemnej zgody rodziców /prawnych opiekunów.
          a) Terapeuta Integracji Sensorycznej przekazuje rodzicom poprzez wychowawcę formularz zgody.
          b) Terapeuta  Integracji Sensorycznej potwierdza rodzicom informację o przekazaniu zgody wychowawcy poprzez dziennik elektroniczny.


          4. Terapia Integracji Sensorycznej prowadzona jest indywidualnie raz w tygodniu przez 45 min.

          5. Na zajęcia dziecko nie może przychodzić chore lub przeziębione (katar, kaszel, chrypa). W takim przypadku Terapeuta może odmówić przeprowadzenia zajęć.

          6. Na zajęciach Terapii Integracji Sensorycznej obowiązuje uczniów  lekki strój, niekrępujący ruchów (t-shirt i spodnie dresowe).

          Na czym polega terapia integracji sensorycznej?

          Celem zajęć jest prawidłowa integracja pracy zmysłów dotyku, słuchu, wzroku, węchu, smaku oraz zmysłu równowagi, co odbywa się w formie atrakcyjnej dla  uczniów - poprzez zabawę.

          Dziecko pod opieką terapeuty uczy się bardziej efektywnie przetwarzać i wykorzystywać informacje sensoryczne docierające z receptorów.

           Sala do terapii Integracji Sensorycznej jest miejscem przyjaznym dla dzieci. Wyposażona jest w różnorodny sprzęt, dzięki któremu terapeuci poprzez zabawę dostarczają dziecku odpowiednią ilość bodźców sensorycznych.

          Zajęcia są bardzo atrakcyjne i urozmaicone, dzięki wykorzystywaniu m.in. zjeżdżalni, huśtawek, piłek rehabilitacyjnych o różnych fakturach i kształtach, trampoliny, drabinek oraz  innego sprzętu podwieszanego przeznaczonego do ćwiczeń IS.  

          Zajęcia mają postać „naukowej zabawy ” a jednocześnie są dla dzieci prawdziwą przyjemnością.

           

          Integracja sensoryczna to proces właściwej rejestracji bodźców wszystkimi

          zmysłami równocześnie. Ten proces organizacji informacji sensorycznych jest

          fundamentem funkcji ruchowych, mowy, emocji, uwagi, relacji społecznych

          i percepcji.

           

           

          Nieprawidłowa integracja sensoryczna przejawia się tzw. dysfunkcjami, czyli

          zaburzeniami. Pojawiają się one, gdy układ nerwowy niewłaściwie organizuje

          bodźce zmysłowe. Dysfunkcje integracji sensorycznej dotyczą nieprawidłowości w

          zakresie przetwarzania bodźców sensorycznych w obrębie następujących

          systemów: czuciowego (dotykowego i proprioceptywnego), przedsionkowego,

          słuchowego, wzrokowego, węchowego i smakowego.

           

          Objawy dysfunkcji integracji sensorycznej najczęściej manifestują się:

          q  wzmożoną lub obniżoną wrażliwością na bodźce,
          q  niewłaściwym poziomem uwagi,
          q  obniżonym poziomem koordynacji ruchowej,
          q  opóźnionym rozwojem mowy,
          q  nieprawidłowym poziomem aktywności ruchowej,
          q  trudnościami w zachowaniu.
          Dysfunkcje integracji sensorycznej wpływają na uczenie się, zachowanie i rozwój społeczno - emocjonalny dziecka.

          objawy dysfunkcji integracji sensorycznej
          §  jest niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem
          §  ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate),
          §  źle toleruje wykonywanie przy nim czynności pielęgnacyjnych i higienicznych, takich jak: obcinanie
          włosów, paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, czesanie, czyszczenie nosa, uszu itp.
          §  wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, powoli, niezdarnie,
          §  ma problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem, zwłaszcza zapinaniem guzików i sznurowaniem butów,
          §  ma słabą równowagę: potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie,
          §  podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się
          na stoliku itp.
          §  jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu,
          §  trudno się koncentruje, a łatwo rozprasza,
          §  jest impulsywne, nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża,
          Ø  bywa uparte, negatywistyczne,
          Ø  w porównaniu do innych dzieci czy wymogów sytuacji porusza się zbyt szybko lub za wolno,
          Ø  nabywanie nowych umiejętności ruchowych sprawia mu trudność, np. jazda na rowerze, rzucanie i łapanie piłki,
          pływanie,
          Ø  wchodząc/schodząc po schodach częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi,
          Ø  nieumyślnie wchodzi lub wpada na meble, ściany, inne dzieci,
          Ø  niewłaściwie czy wręcz dziwacznie trzyma różne przedmioty codziennego użytku, np. nożyczki, sztućce czy
          przybory do pisania,
          Ø  unika dziecięcego baraszkowania z rodzicami lub rodzeństwem,
          Ø  uwielbia ruch, poszukuje go, dąży do niego. Jest stale w ruchu – biega, podskakuje, często zmienia pozycję ciała
          Øprzejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością, okazuje niepokój, gdy musi oderwać nogi od podłoża, np. wejść
          na wysokie schody, na drabinkę, usiąść na wysokim stołku,
          Ø  w nowym miejscu czuje się zagubione, potrzebuje sporo czasu by zdobyć orientację w otoczeniu,
          Ø  często myli stronę prawą i lewą, w obrębie własnego ciała oraz w otaczającej przestrzeni, podczas gier zespołowych
          zdarza się, że biegnie w innym kierunku niż jego drużyna, w inną stronę niż piłka, którą ma złapać, jest
          zdezorientowane, ma słabe wyczucie odległości
          Ø  nie ma dominacji jednej ręki,
          Ø  ma trudności z czytaniem i pisaniem, częściej niż inne dzieci w jego wieku myli, odwraca znaki graficzne, ma
          trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy,
          Ø  ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem itp.
          Ø  sprawia wrażenie słabego, szybko się męczy,
          Ø  nie lubi karuzeli, huśtawki, lub przeciwnie – uwielbia to.
           

          Gdy dziecko jest nadwrażliwe wzrokowo.

          Raczej nie stosuj tapet o jaskrawych kolorach i z dużą ilością ornamentów czy wzorów. Zastosuj wyłącznik światła z możliwością regulacji natężenia oświetlenia tak, by intensywność dostosować do potrzeb dziecka: wyższa gdy bawi się, uczy, jest aktywny; niższą, gdy zbliża się pora snu. W pokoju ogranicz nadmiar zabawek. Jeśli dziecko jest w wieku szkolnym i zaczął się okres odrabiania lekcji, nigdy nie stawiaj biurka tuż przy oknie tak, by dziecko patrzyło wprost na okno. Nie jest dobrze, gdy biurko stoi naprzeciwko półki, na której stoją zabawki, kolorowe książki, ponieważ dla dziecka nadwrażliwego wzrokowo wszystko to są elementy pobudzające, rozpraszające uwagę. Jeśli trzeba, można ustawić na biurku parawan, który odetnie dziecko od nadmiaru bodźców. Część dzieci nadwrażliwych wzrokowo ma kłopoty z jedzeniem pewnych pokarmów. Nie lubią kiedy się ze sobą stykają lub nakładają np. nie znoszą jak polewamy coś sosem, lub jak sałatka styka się lub leży na ziemniakach itp. Akceptując to, warto zastosować talerzyki z oddzielnymi przedziałami, w których znajdą się poszczególne pokarmy.

           

           

          Gdy dziecko jest nadwrażliwe słuchowo.

          Nadwrażliwość słuchowa ma różne oblicza i myśląc o dostosowaniu domu do potrzeb dziecka nadwrażliwego, należy uwzględnić specyfikę potrzeb charakterystycznych dla konkretnego dziecka. W pomieszczeniu gdzie przebywa dziecko nie powinno być nadmiaru dźwięków. Niedopuszczalne jest, by stale był włączony telewizor, czy radio.  Hałas z ulicy, szczególnie latem, gdy otwieramy okna też może być dezorganizujący. Jeśli nie można znaleźć lub wyeliminować dźwięków dezorganizujących zachowanie dziecka nadwrażliwego, warto zastosować dobre słuchawki. Dziecko może je zakładać, gdy odrabia lekcję lub od czasu do czasu w ciągu dnia, by choć na krótko odciąć go od nadmiaru dźwięków. Dzieci mogą nosić słuchawki, mogą też słuchać dźwięków lub muzyki zalecanej przez terapeutę lub takiej, która wycisza, organizuje zachowanie dziecka. Nadmiar dźwięków w łazience podczas kąpieli, to wystarczający powód kłopotów z zasypianiem. Łazienka wyłożona ceramicznymi kafelkami sprzyja odbijaniu się dźwięków, nakładania się, czy powstawania echa zwykle przez większość z nas nierejestrowanego, a uciążliwego i pobudzającego dziecko nadwrażliwe. Więc dodatkowo jeszcze nie hałasujmy podczas kąpieli, może zaaranżujmy tak wystrój łazienki, by wygłuszyć część dźwięków.

           

          Gdy dziecko jest nadwrażliwe węchowo.

          Zapachy mogą być organizujące, wyciszające lub pobudzające. Dla dziecka nadwrażliwego najgorszy jest chaos, mieszanki zapachów lub długotrwałe wystawienie na silne zapachy,  np. pałeczki zapachowe, kominki zapachowe, czy stale ulatniające się zapachy z elektrycznych aromatyzerów. Jednak nawet zapachy jakie towarzyszą gotowaniu, przygotowaniu, smażeniu posiłku wystarczająco dezorganizują, utrudniające koncentrację, pobudzają. Również część posiłków może być nieprzyjemna dla wrażliwych węchowo dzieci. Nawet zbyt silne kosmetyki stosowane przez tatę lub mamę mogą nie tylko mieć wpływ na pobudzenie dziecka, ale i na kontakty z rodzicami. Jeśli podczas kąpieli zastosujemy mydła, płyny o bardzo intensywnym aromacie, to dziecko nadwrażliwe może mieć kłopoty z zasypianiem i spokojnym snem.

           

          Gdy dziecko jest nadwrażliwe dotykowo. 


          Najbardziej dezorganizujące mogą być noszone ubrania, więc szanujmy uwagi dziecka w tym zakresie. Wycinajmy metki, unikajmy ubrań z wyraźnymi szwami od wewnątrz, szczególnie jeśli zakładamy je bezpośrednio na ciało. Zwróćmy uwagę na skarpety, szwy w palcach mają zwykle kawałki nitek , które będą drażniły. Czasem gumki wokół nadgarstków lub bioder mogą być nieprzyjemne. Dzieci nadwrażliwe nie lubią też golfów, nie znoszą swetrów wełnianych,  czy zbyt obcisłych koszulek, majteczek. Czesanie, a tym bardziej obcinanie włosów to bardzo nieprzyjemna i stresująca czynność dla dzieci nadwrażliwych dotykowo. Przed obcinaniem włosów warto zmiękczyć je odżywką czy po prostu zmoczyć. Dobrze osłonić szyję dziecka, by włosy nie dostały się za koszulkę, a natychmiast po obcięciu wykąpać dziecko i zmienić ubranie. Nadwrażliwość dotykowa to jeden z poważnych czynników, wpływających na to, co jemy. Szanujmy wskazówki dziecka- co lubi, a czego nie lubi, nigdy nie wymuszajmy jedzenia czegoś, co nam wydaje się smaczne i ważne dla diety lub nie stosujmy przekupstwa.

                     
           
           
    • Kontakty

      • Szkoła Podstawowa nr 172 im. Polskiej Organizacji Wojskowej
      • (22) 773 42 04 e-mail: sp172@eduwarszawa.pl
      • ul. Brata Alberta 46, 05-075 Warszawa Poland
      • https://tlumacz.migam.org/warszawa-szkola-podstawowa-nr-172-im-polskiej-organizacji-wojskowej-brata-alberta-46
  • Galeria zdjęć

      brak danych